'k was amper achttien jaar, nog snottig en integer
't was zonde van m'n haar, maar ik moest bij het leger
ik zwoer tot aan mijn dood, en oep mijn jongensheer
wan nu af nooit of nooit, genne kwaffeur nie meer
'k was anders als all d'andere, ik was kik ni gewoon
ik zou ook nie veranderen, 'k zou altijd zijn lak toen
all zen ik ni perfect, nie goe maar ook ni slecht
nie politiek correct, maar 'k zen tenminste echt
refrein.
'k zen oud en 'k zen versleten
ik hem alles gegeven
maar in eer en geweten
zen'k mijn eigen gebleven
van niks of nikske spijt
en strakskes gaan ik dood
maar ik zen nog altijd...
de zelfste kloot
2.
ne zwerm jonge vrouwen, maar gene rotte knop
een hemmeke zonder mauwen, een vod rond mijne kop
nen harley een gitaar, nee meer moet da ni zijn
ik hoef geen sjieke kar, geen vila met fontein
'k hem genen dikke nek, hooguit een beetje streken
misschien nen groten bek, van aantwaarps te spreken
ik zet voor niks of niemand, m'n principes opzij
ik zen tenminste iemand, compromissen nie met mij
3.
mijnen allergrootsten held, was boudewijn de groot
maar voor het grote geld, of financiele nood
zag 'k hem op televies, na jaren nog eens vroem
hij speelde daar polies, z'n standbeeld dat viel om
nen hoop van mijn idoolen, die draaiden met de wind
een stelleke halve zolen, door geld en roem verblind
van heel mijn generatie, is niemand nog lijk toen
maar 'k hou mijn reputatie, al zen ik met pensioen...
